hayatımın kadını
Süzüldü dudaklardan usulca döküldü aşk
Kıvılcım alev saçtı tutuşturdu bedeni Gönüller yangın yeri nasıl yaşanmasın meşk Kalbim sundu sevgiyi fısıldarken adını... Gönlümdeki köşküme geldi tahtın kurmaya Han oldu hanım oldu saltanatın sürmeye Başım üstünde tacım bende eşsiz sermaye Değeri biçilemez sanki iffet madeni... Çınar gibi gölgesi selviye benzer boyu Girdiğimde anladım yüreği huzur koyu Yaprak gibi titretti aşk ile ömür boyu Bahşetti mutluluğun sevmelerin tadını... Karaca’nın her daim pürnûr neşe hanesi Üzmeye üzülmeye olmadı bahanesi Aşkına doymadığın iki oğlum annesi Nev baharım tek aşkım hayatımın kadını... |