ÖLEYİM YARYüreğimin derinliklerine sakladım seni Adına şiirler yazdım hayaller kurdum Aldığım her nefes sigaramda duman Damarlarımda dolaşan kan oldun... Öyle çok sevdim ki seni canımda can oldun Sevincim acım gözyaşım Rüyalarımın kadını oldun Yinede sevgimi anlatamadım sana Anlatamadım yar... Bu gün yine seni düşünüyorum Derin düşüncelere dalıyorum Satırlarca adını yazıyorum Yinede anlatamıyorum Seni ne kadar çok sevdiğimi Anlattıkça sözler tükeniyor Yüreğim kanıyor Yinede seni çok seviyorum... Oysa şimdi yalnızım Yürüdüğüm sokaklar sensiz Kaldırımlar soğuk hava buz gibi Rüzgarlar savuruyor saçlarımı Yarınlarımı gençliğimi alıp gittin sen Şimdi dudaklarımda bir adın kaldı Yüreğimde bıraktığın derin bir sızı Şimdi umutlarım hayallerim ağır yaralı... Gidişinin ardından çok seneler geçti Unutmayı nedense öğrenemedim Düşünüyorum da bazen Bu aşkında sonu geldi galiba Hoşcakal diye son sözümü yazıyorum Bu şiiri sana bir hatıra bırakıyorum Ve ben gidiyorum... Gidiyorum hüzünlere karanlık gecelere Gidiyorum dönüşü olmayan meçhule Gidiyorum sevgili belki de ölüme Sonu olmayan bir sevdanın Kahrınla acıların la zindan oldu bu hayat... Bırak ta sensiz acı çekmeden Seni görmeden o günleri hatırlamadan Bir başıma kalayım , bırak ta öleyim yar Huzur ile göçeyim bu dünyadan Sensiz bir başıma acılarımla öleyim yar. şiir. Ömer Karagöz |