YİTİK SEVDAMSINçekmişsin perdeyi aralayıp bakmışsın pencerenin kenarından geçer miyim arnavut kaldırımlarından sokak lambalarında görünür mü izlerim okumadan yaktığın mektuplarda aramışsın hayalimi yine de umutlanıp açtırdığın fallarda istemişsin kendini görmeyi duydum kurduğun hayellerin gerçekliğinde mutlu olup sevinmişsin oysa her ne düşündüysen hep bir adım geç kaldın ya da ben erkendim masal değildi sana olan sevdam öyle sandın sen sapmadın kendi doğrundan istemedin anlamak bitirdin ve bittin yanıldım sen gibi senden başkaydın her dem sevdadan sana dediğim aşkım bilmedin tükettin yitik sevdamsın şimdi arka sokaklarda puslu elektrik lambaları aydınlığında beklediğim değilsin her sözün hançer sırtıma saplanan sus duymak istemiyorum ne sesini ne de görmek deniz mavisi gözlerini çek git uykuya hasret gözlerimden beni benimle bırak olmasın unuttuğum hayalin bile okunmamış mektuplar gibi param parça ettiğim resimlerini attım marmaranın mavi sularına atma oltanı geçti balık mevsimi takılmaz oltana biliyorum yine de böyle desem de inanma sen unutamadığım ve yürek sızımsın bom boş anlamsız ve çaresiz bir yaşam ben sende bittim amma sen hala yüreğimdesin... REFİK İSTANBUL |