Böylesi ikili ilişkilerde gördüğüm, duyduklarımdan çıkardığım en büyük ve gerçekci sonuç nedir bilir misinz sayın şair ?


Sevmek ....Allahın insanlara bahşettiği en kutsal duygu.Elbette sever ben insanım diyen her yürek sahibi.Sevilmeli elbette ama en büyük hata ne kadar büyük, ne kadar derin sevilirse sevilsin bunu karşındakine hissettirmemek en önemli detay...hayat zıtlıkların bileşkesidir...doğru burdan bulunur.Yani ne kadar severseniz sevin gerektiğinde aksı gibi durumu da hissettirmeli...insanın fıtratında var malesef kaynamış süt içmiyoruz doğar doğmaz...

Eğerki avuçlarına teslim etmişseniz sevginizi tüm varlığınızla.............üzgünüm....acıya en afillisinden yıldızlı davetiye çoktan gitmiştir bile... çekmekten öte başka yol yok... ötesi yok.

Ama yine de geç değildir hiç bir şey için..Hayat bu gün doğar, batar, çıkar.... her yeni gün yeni tarih yazmalara gebe kalır aynı zamanda.Aldğımız derslerle, acılarla ...daha sağlam, daha dimdik ...hayata karşı bir direnç geliştiririz ki üstelik bunu kalbimizle yaparız...akıldan öte...ne büyük acı gelse yıkılmazsınız artık...yıkamaz hiç bir şey hiç kimse...

Aynı hata mı...dünya tersine dönse.... gökten vahiy inse töbe haşaa... işte bu da hayatın acıtarak öğrettiği en büyük öğreti.

Sevmeli... sevilmeli...ama o çiğ sütü unutmadan....

birazda güzel yönünden bakmak lazım...


Yüreğinize esenlik dileklerimle kutlarım eserinizi.Selam ve saygılarımla.