dilara
çarpışan ten lerimiz ,yenik düştü
aniden gelişen bir kalp çıkmazında vücudumuzun çıplak ,mahremine ! o vakte kadar bilmiyorduk ! aşkın tavana nükseden doksan derece ateşler içinde içimize sineceğini. anlamıyordukta.. ellerine yapışan vazelin hücresiyle beynimize kadar bulaşan kara duvaklı... özgürlüğümüzün bizi sürüklediği uçurumun kıyısında ki yaşamsal çöplük gözüyle baktığımız hayatların değerini... |