MUSALLA DA SECDE DURULMAZGaflet viran etmiş aşkı bürümüş Sabırsızlık yola varmış yürümüş Hangi kulu yüz üstünde sürümüş! Çöl dediğin göze serilmez insan . Her gün diş biledim kucağa küstüm Bir sıcak yüreğe, ocağa küstüm İllere, köylere, bucağa küstüm Her giden sevdaya gerilmez insan. Kalp örsüdür kalbin, taşla dövülmez! Hakka yâr değilse eşle övülmez El bile kıyamaz, sapla yiv ilmez! Açık yarasından vurulmaz insan. Dersin ki; yüreğin kimindir senin ? Ruhum onun gülüm, toprağım tenin Bu gül kendi gülün, kendi dikenin! Odun keser gibi kırılmaz insan. Bir kuş idi kalbim, yıllar sapandı Gelmek istedim de yollar kapandı Sana koşar iken ayak mı yandı? Sahibi olana yorulmaz insan. Şüphe ile geldin soluma düştün Derdim derin idi bir de sen eştin Madem hakka varan dağları aştın! Bir dikenli dalken sorulmaz insan . Gerçek aşka hangi yoldan varılır? Yağmurum ol! Toprak suyla karılır! Seven sevdiğine umar darılır Ruhu üflenmeden dirilmez insan . Ölüm bizim için, sanma kalırsın Ardımdan üç kere helal alırsın Benden gayrı güzel yok mu ? Bulursun... Musallada secde durulmaz insan . Seheryeli 4. 1. 12 |
şiirin en güzel dizesiydi, tam özü.
Musallada secde durulmaz insan .
burada söyleyiş hatası var gibi geldi bana, durmaz insan olarak söylenmeliydi, duramaz insan olabilirdi, ama kafiye ve hece sayısı sorun oluyor o zaman. şiir başlığı olarak da çok güzeldi, şiir de çok güzeldi, belki ben tam anlayamadım son dizeyi. Başarılar dilerim Seher hanım.