Düşünün Allah AşkınaGenç bedenin yorgun beyniyim Yorulmaz görünsem de Yaşımdan çok çok büyüğüm Çok küçük görünsem de Dil bilmem yürüyemem Konuşmayı hiç beceremem Turabım ayaklara Yerden yükselemem Farzedin sürüngenim Ama çatal dilim zehir saçmaz Beklide kendi halin de Timsahım dişleri dökük Sadığımdır havlamayı bilmem Beklerim kapıyı Sahibim zalim olsa da Oynayan kulağım Sallanan kuyruğum Beni taşlayan insanlaradır Miyavladığım duyulmaz Pençelerim kapalı Tekme vuranı cırmalamaz Kül kedisi gibi görünsem de Kar dır benim asıl yatağım Sesim güzel diye anırırım Yükü de çok ağır taşırım Kemiklerim ince olsa da Arpa istemem Samansız boş torbayla da Yaşarım. Çiçekleri sevmem Bal toplayan arı değilim ki Taş altında kıvrılan Solucan gibiyim Herkes tiksinir benden Bir çalıya takıp fırlatırlar hemen Düştüğüm yer nemliyse yaşarım Kuruysa nemimi emdirir İntihar habercisi Olurum kendime Eşildik çe toprak ben çıkarım Önce ürkütücü kıskaçlarım görünür Sonra uzun bacaklarım Kaçışır insanlar akrep görmüş gibi Bilmezler kendini zehirleyen Tek zehirli insan benim. Sevgim zehir gözyaşım nehir Düşünün Allah aşkına Yaşarken ölen kimDİR. 08/11/2012 Muhtar Gazi TOPAL MALATYA |