Farkındalık.Suskun düştü dil, gözler buluştu bir mavi buluttu hayale uçurtma uçurdu kuşlarla misket oynadı taşlarla koskoca kayalıklardan koptu umut farkında olmak farkındalığın yoksun düşmüş aptalığın olmaz olası riyakarlığın pencerisinden esti gürledi bir avuç rüzgar menekşe renkli gözlerinde bin ağıt bin feryat vuslatı aradı zümre zümre filizlendi tek bir dal kafiyeden uzak ellerini ummana açarcasına bardaktan boşalan bir damla su çarparcasına seller yudu gözlerini sonunda geceye sindi gün unutulmadı o gün güneşi bekledi her gün oturdu Halil İbrahim sofrasına bir lokma ekmek bir yudum su vururken yüzüne çorbanın buğusu anladı/ki farkındalık değilmiş farkında olmak olmakmış insan gibi var olmak yaşamak yada lal olup susmakmış tam yerinde tek nokta koymak. 08 Kasım 2012 00:33:57 |