yanmış sonbahardaIlık bir sohbet akşamında karardı dünya o kadar çok aydınlık vardı ki hayatımda başım döndü o anda yüksekten düştüm sessizliğin ortasına kocaman bir karanlıkta Artık sustun çare olamadan bana yalnızlık vurdu kıyılarıma Dayanılmaz bir acı ile seni istedi kalbim Hüznün hasrete döndüğü yanmış sonbaharda Sararan yaprak gibi döküldüm sokaklara Savruldum kalabalığın ortasında bir sağa bir sola Martılarla bir tutmuştum kendimi yanındayken ama benim kanatlarım yoktu düştüm sen yokken...... vkeskin |
tebrik ederim sevgili sairim