kırılmaz mı kolu kanadı annenin

cumartesi annelerinin sesi neden duyulmaz

gözlere mil mi çekildi

şakıyan diller sukuta mı büründü

duymazlarmı annelerin feryadını

sağırmı oldu yürekler

sosyal bir yara daha

ne çok yaramız var bizim

ama bu yara bambaşka

dünyanın neresinde olursa olsun

anne yüreği hep aynıdır

duyarlı yüreğinizi alkışlıyorum

selam ve saygılarımdasınız

teşekkürlerimle

"Kurumuş dalların(m)ı kurda kuşa sorarım
Deli miyim, neyim!?" İlyada
Çaresiz kalırsa insan (ki elleri, imkanları bağlanmıştır Cumartesi Anneleri'nin) kurda da sorar kuşa da... Geçen hafta sonu 10 Haziran 1981'de idam edilen ve cesedi darbecilerce kaybettirilen Veysel Güney için köyünde yapılan Anıt Mezar açılışına katılmıştım. Veysel Güney'in kardeşini gördüm. Anlatılanlar ve okunan şiirler her birimizi öylesine ektiledi ki hepimiz ağlıyorduk. Kardeş Güney bu hüzünlü havadan etkilenmiş üzgündü ama nedense ağlayamıyordu. 32 yıl boyunca cesedi bulunamayan ağabeyinin yokluğunu kanıksamış mıydı, yoksa çaresizlik miydi kardeş Güney'i ağlatmayan ama yüzüne yansıyan derin acı? İdamda bulunan savcı biliniyor, doktor biliniyor, cellat biliniyor. Cesedin defin ruhsatı var. Cesedi teslim alan bir yüzbaşı var. Ama ortada ceset yok! ONLAR Kİ ÖLÜLERİMİZDEN BİLE KORKARLAR! Veysel Güney'in cesedi gibi bir çok cesedin nereye gizlendiği belli değil. Ama biz neden gizlediklerini biliyoruz. Onlar cenaze töreninde bir araya gelmemizden korkarlar. Bu yüzden saklarlar, vermezler ölülerimizi...
Duyarlı yüreğinize saygılarımla...

Acılara bazen bir şiir eşlik eder..

Ben de bir şiirimle eşlik edeceğim

ve susacağım

....

müzayedelerde teklifsiz bırakılmış
bir şiir kaç sırı barındırır içinde
kaç şiirde bir halk hem kardeş,
hem kalleş ilan edilir
hangi kuş hayır diyebilir beyaz bir gökyüzüne
fakir bir sofrada
bıçağın solda, çatalın sağda duruşu
kimi ilgilendirir
(tabağın boş oluşu kadar)
ve ne kadar göze batabilir
ekmeğe kaç elin değecek olması


bilir misin ?
bir bebek avucuyla sımsıkı sararken parmağını
nasıl da heyecanlıdır
bir aşkın yalnızlık limiti ne kadardır
kaç teselli bulunur bir ayrılığın ardından
ya da sokağa çıkma yasaklarında farkedilmeyen
kaç yıldız kayar bir gecenin şefkatinden


bugün..
resmi plakalı bir kahkahayla ateşlenen
bir kurşun kadar ağladım, ve
bir ihtiyara kendi dilinde
öksüz selamlar bırakırken anladım
Midyatlı, midyeci bir Kürt çocuğunun
gözleri olabilmenin ne anlama geldiğini


gitme..
yüreğim bir emekçinin
zorunlu fazla mesaisinde
fazladan tuzlanan teri kadar yorgun düşerken;
hastane kuyruklarında,
ölebilmeyi başarmaya az kalmışken muayene edilen,
yurdundan güneşi ilk karşılaması
maddi yasal bir sürgünle yasaklanan bir hastanın
yüzüne vurulan cahilliği olurum
cesedim, ismim gibi kaybedilir
bedenim, saklı bir çukurda bütünleşir toprakla
mavi levhalarda anlaşılmaz bir dille değiştirilir
memleketimin adı, zikri yasaklı


bugün gitme..
pankartlara basılır ilk vesikalığım
hâlâ sütünü bekleten onurlu göğüslerin
üstüne iliştirilir
dağıtılır renksiz kopya kağıtlarla
iade-i merasimlerde sahte hüzünlü silüetlere
fazladan karanfil yetiştirilir
bir ağıda eşlik etsin diye
göz üstünde tutulan tüm can parçalarının izinde
bir çift göz görürüm
bir nehir süzülür gözalt(ı)larımdan
ak saçlı bir kadının
parçalanmış yüreğini düşünürüm tırnaklarımla
her cumartesi fişlenir annem, ölemem...


Irmak. tarafından 1/4/2013 9:44:21 PM zamanında düzenlenmiştir.