Neden mi yalnızım
Geçerli bir sebep uyduramıyorum bu soruya
Sadece yapamıyor muşuz hepsi bu
Öyle sığdıramazsın hiçbir kalbe hem sahip çıkanı da olmaz sevenin
Kendince yaşarsın, kendince yalnızlaşır sın sevdikçe


Kendi dünyanın yüreğine indiğinde
Kendi kendini güldürecek
Duvarlarla konuşup ağlayacak kadar yanımızdasınızdır
Her şey sahte anlıyorsun da

beni sorma ben doğduğumdan beri yalnızım
Bir sürü apartmanın arasında sıkışmış köhne bir ev gibi
İçimi örümcek ağları sarmış
Ne benim için içi burkulanlar var


Ne de burukluğumu umursayanlar
oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi
geceleri gizlice gündüzleri gözyaşlarını içine atarak ağlıyorum
kalabalıklar içinde yalnızım
kimsesiz oluşu öğrendim kimsesiz kaldı sesim
Özlemekten korkuyorum seni
Her şey boş, her şey yalan

engelli şair