bahara uyanışgece kapısını aralamıştı ipek kumaşa dantel dantel işlemişti karanlık soluk alıyordu nefesinde ılık ılık kara gözlere düşen ışık sabahın o masum yüzünde uyanıyordu kızıla tutku bulutlar kaplıyordu tüm bedeni karşıda güne bakan yarı çıplak kayalar sıra sıra dizilmişti inci gibi ovalar bahara gülümsüyordu yeşile uyanmış toprak bağrında koca bir kışı yalnız bırakarak sevinciydi şımarık çocuğun elindeki oyuncak bir bir güne doğuyordu binbir çiçeği koynuna alarak yalnız adam gibi duruyordu karşımda o koca dağ eteklerine uzanmıştı nazlı dereler çınar ağaçlarının gölgesinde dudaklarında aynı melodiyi mırıldanarak kavuşuyordu kollarında bahar tek tek topraktan doğarak............alibaba 23.11.2012 / güre |