Hem anne sevgisini, hem öğretmenlik mesleğinin kutsallığını, hem de çocukların her şeye rağmen geleceğin umudu olmasını çok güzel anlatmış, çok başarılı, keyifle okunan bir şiir. Günümüzde şiirdeki kadar yoksul okullar bazı istisnalar dışında pek yok. Okullarda artık bilgisayar, internet, teknoloji laboratuvarları var, ders kitapları bedava, ihtiyaç sahibi öğrencilere cüz-i de olsa ekonomik yardım devlet eliyle yapılıyor. Eğitim anlayışı ve müfredat da ezbercilikten sorgulamaya, araştırmaya ve incelemeye dönük olarak değiştirildi, müfredat da buna uygun şekilde yeniden yazıldı. Şiirde yaşananlar muhakkak vardı, yaşandı ve tarihe kayıt olarak düştü. Bu şiir de bu bakımdan önemli bir kayıt ve kaybolmaması gerekiyor.

Sadece "belki giyecek elbiseleri yok dogru dürüst / okula gelirken su alıyor papuçları belki" dizelerinde biraz ifade kırıklığı var. "belki" kelimesi daha kesin anlamlı bir kelime ile değiştirilse sanırım daha iyi olacak. Çünkü şiire göre siz orada öğretmensiniz, çocukları her gün görüyorsunuz. Bu durumda kesin olarak onları gözlemleme durumunuz var, belki diyemezsiniz. "Kiminin giyecek elbiseleri yok dogru dürüst / Kiminin okula gelirken su alıyor yırtık papuçları" gibi bir şey olmalı. Tabi bu benim görüşüm. Şiir şairin çocuğudur derler. Çok beğendiğim için bu kadar yorumu yazdım.
Emeğinize teşekkür ederim. Şiirle kalınız efendim.