İSLAH ET ŞU NEFSİNİ.Damla damla azalırken yıllarım. Yavaş yavaş çiziliyor kaderim. Leylü Nehar ayı, yıla bağlarım. Hakk yolunda yolcu oldum giderim. Şu dağların bulutludur başları. Ben ölürsem, dökmeyin göz yaşları. Yalan dünya, söyle sana neyledim. Yüce Rabbim, kulum demiş yaratmış. Bir gün olsun, Hakktan taviz vermedim. Kimi beyaz , kimisini karartmış. Şu dalların yeşil olur uçları. Ben giderken ötsün, bülbül kuşları. Şairlerin gülmez asla yüzleri. Onlar yazar anlatırlar gizleri. Okunsa da dinlenmiyor sözleri. Yüce Allah çağıracak bizleri. Deli gönül, gamlanırsın boşuna. Yedin içtin, dünya gitti hoşuna. Nefis böyle düşünmüyor yarını. Makam, mevki, malı, mülkü çok olsun. Onun işi çoğaltmaktır varını. Kasasına altın, para çok dolsun. Hep doldurdun, düşündün mü Rabbini. Yeter artık ıslah et, şu nefsini. Sabır edip kulluk yapan Allah’a. İnsan ömrü damla damla bitecek. Erecektir ahirette selaha. Sıra sıra fani kullar gidecek. Hazırlıklı giden mutlu oluyor. Hazırlıksız olan orda donuyor. Türkmendağlı gece gündüz yazıyor. Hani nerde gitti, sultan Süleyman. Dinlemeyen apdallara kızıyor. Baki olan bizi yaratan Rahman. HİLMİ CAN. KASIM.2012. (3905) |
Hepimiz öleceğimizi biliriz ama hepimiz ne yazık ki hep mutlu olmayı beceremeyiz. İnsanoğlu anlara kapılıyor.
Oysa hayatımızdaki her kişi misafirdir ve değerini bilmek gerekir.
Bizlerin olduğu giibi..