yaşamak "güneştir" yazmaksa "ay"
kaybedişler de doğar, bütün şiirler,
mutluyken aşıkken, sinsice bir köşeye siner, bitişler de çıkar, bütün eserler. yağmurların bulutları beklediği gibi, günün geceyle yok olması gibi, suya siyahın karışması gibi, karanlığı gözler, bütün kelimeler. yalnızlığın bir odasında kalırlar, gözlerin keşfini kollarlar, ufak bir fırsat ararlar buldukları anda ortaya çıkar, bütün duygular... duygusal bir müzikte, dramatik bir film de, kaldın mı, kendinle, bir de duygulandı mı, defterin de, destan olur, bütün anılar... elbette sevgiyi, doğyı da besler, ama hasretini, hüznünü dizelere döker, daha çok yalnızlığa yolculuk eder, bir kalemle sayfalardan taşar, bütün mısralar... sen, sen ol, yaz yazabildiğini, anlat, bırak yürek derdini, "kim ne der?" deme, duyma, gevezeleri zaten anlayan anlar, seni paylaşanlar... |