Yine Kendim Banarım...
Vakit tellal çıkarmış her mevsimin namına
Kovuyormuş koynundan baharı bunak yıllar. Bülbül feryat figânla düşmüşse de gamına Dönmez gülistanına yemin içmiş kor güller. Terkettim keşkeleri yaşadığın şehrine Ruhumu da bıraktım hadi harca korkmadan. Nasıl balık dalarsa gürül gürül nehrine Ben de bu ayrılığa yüzerim bil ürkmeden. Sükût ağzı dolarak suskun ise özüme Hevasına söylenip ruhunda ben kanarım. Ziyalar ışığını çok görse de yüzüme Kandilimin yağına yine kendim banarım. En kuytu köşemde ki hazinem bana yârken Arzla yer arasına yalnızlığı yazmışlar. Nasıl bir hevesse bu ecele çeyrek varken? Hayatın ortasına makberimi kazmışlar. Korkmadım hedef olup zalimce vurulmaktan ilki değil gönlümün kan içinde kaldığı. Korkmam da prangaya yüz üstü sürülmekten Limelenip dört yandan çoktur yara aldığı. Şimdi çek ellerini gönlümün hareminden Mahremimi kirlettin mabedime çıkarak. İstila edenlerim nasiplenmez deminden Çöle çevirdiğini cayır cayır yakarak. Veda gölgelerinin tutuşurken elinden Öksüz çığlıklarımın göz yaşını silme hiç. Günü ardıma alıp kurtulurken dilinden Karardığım yarına aydınlıkla gelme hiç. Yasemen Akyürek ANKARA 2012 Hüzünlü Kasım |
Kovuyormuş koynundan baharı bunak yıllar.
Bülbül feryat figânla düşmüşse de gamına
Dönmez gülistanına yemin içmiş kor güller.
şiir başlı başına çok güzel ama burayı ben aldım
saygıyla