KAF DAĞININ ARKASINDAKucak açtım mutluluğa Arkasını döndü bana Bir de baktım koşa koşa Gitti artık uzaklara. Arkasından bakakaldım Koşsam onu tutamazdım Rastlamadım bir daha da Gitti artık uzaklara. Seven yârin olsa idi Çarpsa idi aşkın yeli Mutluluk kaçmaz idi Dedi dostun bir tanesi. Ben de sevdim eller gibi Bana kalan isimleri Kim neylesin bu garibi Eller bilmez hallerimi. Anladım ki kader böyle Silinmiyor silgi ile Ulaşamam mutluluğa Kaf Dağının arkasında. |