Gecenin Karanlığı Ve Ben...
dün gece yalnızdım
ellerim koynumda dolandım durdum bu koca şehir yalnızlığımı bir türlü anlamadı. kalbime yazmak istedim adını gecenin rüzgarı tersine esti. işte o an öfkeli gözlerle seni aradım hayalin yansıyordu soğuk duvara. ayaz vurdu birden bire bedenime eller yine titriyordu ölümü çağırır gibiydi gökyüzünün karanlığı. şaşkınlık içinde bir yağmur damlasıydı yavaşça düştü tenime sokak lambaları küskün san ki geceye gebe. dört tarafım zifiri karanlık düşünceli gözlerle daldım derinlere gökyüzüne seslendim hayal mi görüyorum der gibi. ardına bakmadan kayboldu bütün hayallerim kala kaldım gecenin sessizliğiyle baş başa işte o an sıkıca sarıldım geceye küsmüş bedenime... Hüseyin YANMAZ 19/11/2012 |
dün gece yalnızdım
ellerim koynumda dolandım durdum
bu koca şehir yalnızlığımı bir türlü anlamadı.
kalbime yazmak istedim adını
gecenin rüzgarı tersine esti.
işte o an
öfkeli gözlerle seni aradım
hayalin yansıyordu soğuk duvara.
ayaz vurdu birden bire bedenime
eller yine titriyordu
ölümü çağırır gibiydi gökyüzünün karanlığı.
şaşkınlık içinde
bir yağmur damlasıy dı yavaş ca düştü tenime
sokak lambaları küskün
san ki geceye gebe.
dört tarafım zifiri karanlık
düşünceli gözlerle daldım derinlere
gökyüzüne seslendim hayal mi görüyorum der gibi.
ardına bakmadan kayboldu
bütün hayallerim
kala kaldım gecenin sessizliğiyle baş başa
işte o an sıkıca sarıldım geceye küsmüş bedenime...
Hüseyin YANMAZ
19/11/2012
Hüzün dolu duygu dolu güzel bir şiir okudum üstadım
Yüreğinize kaleminize sağlık
Yürek sesiniz hiç susmasın
Saygılar selamlar.............