Şiir Dediğin
Şiir dediğin sarmalı seni
İçine almalı İşaret parmağıyla, Gel,gel demeli şuh edayla. İlk mısralarda daha, İçin gıcıklanmalı okudukça.. Neyse şiirin konusu Sen olmalısın kahramanı.. Sarhoş olanı; Kokladıkça Yarin saçlarını. Gitme diye hıçkırdıkça Akan gözyaşları, Seninkiler olmalı gizlice.. Gülücükler atan bebek dudağı Sımsıcak ana kucağı, Buram buram tüten burnunda Senin olmalı, baba ocağı... Boynunu eğip secdeye varan Sen, Sen olmalısın Hakkın huzurunda... Yaşatmalı şiir seni kendiyle Harman olmalısın Şairin derdiyle.. Tutabilmelisin kaleminden “Hayır,hayır..! “ Şöyle olsun diye, Çekiştirip elinden.. Ve çıktığında şiirden; Zor dönebilmelisin dünyaya.. Alışmamalı birden Gözbebeklerin odaya.. Düşünmelisin birkaç saniye, Neydi bu sahi? “Neydi.? “ diye.. Erol Başçı |