BEN ÖÐRETMENÝM
Yüce dað baþýnda ýssýz ovada
Tek baþýma kaldým yeþil yaylada Karlý tepelerde, yüksek yamaçta Çalýþýrým, çünkü ben öðretmenim Benim iþim çiçeklere su vermek Öðrencilerimi gönülden sevmek Yetim olanlarýn baþýna deðmek Duyguluyum, çünkü ben öðretmenim Yaðmurda, çamurda, karda, tipide Rüzgâr, fýrtýnada, seher yelinde Gonca çiçeklerin göz bebeðinde Bulunurum, çünkü ben öðretmenim Aðlayan gözleri gülen gözleri Tebeþiri tutan minik elleri Pýrýltýlar saçan masum yüzleri Seviyorum, çünkü ben öðretmenim Teneffüste çalan zilin sesiyle Karatahta, tebeþir ve silgiyle Çalýþtýðým zaman alýn teriyle Huzurluyum, çünkü ben öðretmenim Mahzun olan Ayþe’nin ve Ali’nin Kimsesizin, boynu bükük yetimin Acýkýnca, aðlayýnca Mehmet’in Yanýndayým, çünkü ben öðretmenim Yurdumun en ücra köþelerinde Köylerin aþýlmaz tepelerinde Bayraðýn olduðu hemen her yerde Olacaðým, çünkü ben öðretmenim Ben ölürsem çiçeklerim eserim Umudum var boþa gitmez emeðim Hizmetleri yürütmeniz dileðim Gururluyum, çünkü ben öðretmenim. 15.10.2001 |
Ben þiirinizi geçte olsa okuyabilme mutluluðunu yaþýyorum.Öðretmenlik gerçekten zor ama bir o kadarda yürek iþi, sevgi iþi, çocuk yüreðini okuyabilme sanatý diyorum ben .Allaha emanet olun hocam.