SONBAHAR AKŞAMI
Hüzünlü bir sonbahar günü
Sararmış yapraklar dökülürken Akşam oluyordu yavaş yavaş Bilmem neden seni hatırladım birden Gözlerimden yuvarlandı iki damla yaş İşte ağlıyordum ilk kez seni düşünürken Belki sevinç belki keder anlaşılmaz bir his Büyüdü benliğimden sardı içimi Sanki gülen fakat korku dolu bir sis Belki de bir duygu fırtınasıydı tayfun biçimi İşte o an bir şey yitirdim sarı yaprak misali Sallanarak düştü içimden sevgin İçimden,çok derinden, ta kalbimden O akşam ilk ve son kez ben Senin için ağladım kanlı gözyaşlarımla içimden 27.08.1978 |