HÜZÜN-VEDA
Yüreğimin kıvrımlarında yığınlaşmış hüzün,
Yıllar,yüzyıllar ötesinden gülümsüyor yüzün. Sen mi bensiz kaldın,ben mi sana hasret? Yoksa hiç mi benim olmamıştı özün? Büyülü bir rüya mıydı yaşadıklarımız? Yoksa ben mi hayallerimin içinde kayboldum. Hayallerimin hiç sınırı yok muydu? Akla ziyan umutlarım mı bizi yordu? Girdabında boğuldum gel gitlerinin. Sığamadım daracık kalıplarına yüreğinin. Ne yapayım be gülüm eğilemiyorum yere yeksan. Bırak gideyim nolur, benimle koşamıyorsan. Yine de bir yerlerde yaşadığını bileyim yeter. Kalırsam bitireceğim seni , ki bu ölümden de beter. Hoşca kal yüreğim,hoşca kal sevdam. Mutlu ol, bensiz de olsan ne gam! |
Ve hüzün ölümün sarhoşluğunda henüz
Unutmadım diyor kendine bir gün döner gelir elbet bana
Unutmadığım ve usanmadığım insan
tebrikler hocam şiir güzeldi profilil resmide öyle:)