SEVGİLİ BABACIĞIM
Küçükken benim babam
Herşeyi bilir derdim Hemde çok şeyi Benim babam güçlü Benim babam asker Benim babam senin babanı döver derdim arkadaşlarıma... Sonra azıcık büyüdüm Büyüdükçe babam da o kadar çok şeyi bilmiyormuş dedim Bende babam kadar biliyorum Sonra biraz daha büyüdüm Öyle büyüdüm ki Ben deve o cüce oldu beynimde Ben babamdan daha çok şey biliyorum demeye başladım. O zaman anlamadım Anlayamadım babamı Bilemedim kıymetini... Sonra büyümeye devam ederken Bir de baktım Baban öldü dediler Babamı kaybettiğimde Kale yıkıldı zannettim. Hem de başıma ta yüreğimin üstüne... Şu an kocaman oldum Hala ararım onu Ah derim yanımda olsa O güçlü ellerini boynuma atsa Küçük Gülser’im dese Tutsam o elleri Öpsem Öpsem Doya doya Akıl danışsam ona Baba desem Dardayım, zordayım yol göster Sonra şikayet etsem ona Beni bir bir üzenleri incitenleri Sonra ruhuna fatihalar yollasam Dualar etsem Hepsi onun için babalık hatırına Ne olursa varsa babanız Öpün onu Görün onu Ve sevin onu Bilin ki, belki bu son öpüşünüz Belki son görüşünüz İş işten geçmeden eyvah demeden... Gülser ATEŞ Kişisel Gelişim Uzmanı-Rehberlik Eğitmeni |
Bir anne bir hanım gönlüyle babalığı anlatan bu güzel şiirinizden dolayı sizi kutlar,başarılarınız devamlı olur İnşallah:Saygılarımla...