CÜZDANIMDAKİ RESİM
Nasıl da yakmıştım resimlerini
Bir anlık öfkenin oldum esiri Kör olası yok ki onun dizgini Bu öfkenin ağır oldu bedeli. Cüzdanın içine resim koymuşum, Yemin ediyorum çoktan unuttum, Çıkarıp da baktım uzunca süre İki damla yaşı döktüm üstüne. Koyunca kalbimin tam da üstüne Sanki de bir huzur geldi içime. Çare değil ama küçük teselli Bu öfkenin ağır oldu bedeli. O resmi büyütüp astım duvara Kapıdan girince hemen karşımda Ona her bakınca gülümser gibi Bu öfkenin ağır oldu bedeli. Bıktırmışım onu anladım şimdi Nerededir bilsem alsam haberi Ayağına döksem gonca gülleri Bu öfkenin ağır oldu bedeli. |