AĞLARIM
Gönlüme el attı bir garip hüzün.
Uzaktan uzağa bakar ağlarım. Ömrümün son demi, geldi son güzün. Kendime bir türkü yakar ağlarım. Feryadımı duymaz dost bildiklerim. Dertlerime her gün bir dert eklerim. Boşuna harcandı tüm emeklerim. Boynuma yaftayı takar ağlarım. Kasvetin gücünden halim perişan. Yıpranmış bedenim acıma nişan. Eceldir zamanla her an yarışan. Kederin elinden bıkar ağlarım. Yüreğin içinde koptu kıyamet. Başladığım her iş kaldı akamet. Anladım ki dünya yanlış ikamet. Yasla sevincimi sıkar ağlarım. Günden güne keder ruhuma işler. Eskiyen kumaşta tutmaz dikişler. Ağarır saçlarım, dökülür dişler. Gönlümü kezzapla yıkar ağlarım. Ahir zamanımdır yolculuk yakın. Sonbaharda gelen dostluktan sakın. Ecelim kapıda çalıyor bakın. Ruhum Azrail’den korkar, ağlarım. 03/03/2011 Yaşar TAŞKESEN |