Toprağın sancıyan yanı
Saçlarına rüzgar değse nefesimin yandığı
Bir dağ masalı kahramanıydın Bakışlarının bıraktığı hatıralara sığındı "bir zamanlar diye " anımsadığım ezberbozan sevdan ... Karanlığa dönsek yüzümüzü aydınlık alınacak Aydınlığa dönsek yarınlar bizden hesap soracak Biz böyle bir zamanda bıraktık aşk denen o körpe yavruyu Kimsesizlik camiisinin avlusuna Şimdi kim sahiplenmiş ay gülüşü umutlarımızı Kim bilmiş mecburiyet kamçısının acısını Sen aşkta nokta katamadığım Toprağın sancıyan yanı Ellerimde yokluğunun parmak izleri Gönlümde keşkelerin mağrur duruşları Sen kelimelerime kefen giydiren Kaf dağının ardı hüzünmüş Ve bir dağ masalı kadar bile yokmuşsun ömrün satır aralarında Kim inanır dünyalık bir sevdanın ateşiyle yandığıma . . . |