debriyaj
Gelincikler gibi süslenmişti.
En muhteşem acıya bürünmüş ayrılık. Bir tesellisi yok gibiydi artık güneş teninin deydiği gökkuşağı mutsuzluktan gitmek üzereydi çok uzaklara. Aglayan papatyanın gözyaşları acıtıyordu gülümseyen örselenmiş yüzümüzün isyanını ayıplanmıştık ! Ayrıştırıldık göz göre göre kendi benliğimizin belirsiz avuntularından biz bunu istemiyorduk ısmarlama olmuştu birazda süpriz bir doğuş bu tabiatımıza haykırı olan. |