ELLER UTANSIN
Bir alev gibi düstün gönlüme
Seni benden ayıran kullar utansın Bırakın gideyim yari görmeye Yönümü şaşırtan yollar utansın. Sen gönlümde yaşayan bir servettin Bir ömür gibiydin; geldin ve geçtin Sen beni degil elleri seçtin Beni muhtaç bırakan eller utansın. Nasıl da baglanmıstım ben sana Geri dön de halime bir baksana Hani seviyordun; konuşsana ’Seviyorum’ diyen diller utansın. Nisan yagmuru misali fena ıslattın Bazen gözyaşi bazen kan akıttın Hic acımadın, alev alev yaktın Alevimi söndürmeyen seller utansın... |