Güneş ufukta kaybolurken
Bulutlar ağır ağır kararırken
Rüzgar çam yapraklarında dolaşırken
Seni hatırladım yine akşam olurken

Sana kendimi anlatayım gitme dur…!
Dinlen biraz belki ruhun bile yorgundur
Bu; maziye vurulan son vurgundur
Ruhum bilinmeyen yolun yolcusudur

Şu kısacık ömrümde neler olmadıki
Başarmak bir,sevipde kaybetmek iki
Gelecekte anlarsın belki
Ama şimdi beni anlayamazsınki

Kader anlıma yazılmış ne yapsan silemezsin
Yarın ne olacak hiç bilemezsin
Ruhumun damlayan gözyaşını silemezsin
Yolumuz ayrıldı artık benimle gelemezsin

Biliyorum ayrılmak zor olacak
Biranda herşey yok olacak
Maziden hiçbir hatıra kalmayacak
Benim yaralı ruhum ebediyen ağlayacak

Seneler sonra birgün yine buluşursak
Başbaşa saatlerce konuşursak
Mazideki dargınlığı hatırlayıp barışırsak
Bil ki mutlu oluruz neşeli insanların arasına karışırsak

Haydi artık yolcu yolunda gerek
Sonsuzlukta buluşacağımızı ümit ederek
Birgün seninle buluşuncaya dek
Güle güle sevgilim

11.04.1977