küflü meyhane
Küflü bir meyhanenin en ücra masasında açsak
gözlerimizi. Önümüzde bir büyük, kulaklarımızda ‘’elbet birgün buluşacağız’’ gönlümüzde bir dolu yük… hiç konuşmasak, kadehler vurdukça birbirine sessizliğin sohbetine dalsak. İçsek sarhoş oldukça ayılsak, meze yerine umutlarımızı yesek rakıya su yerine gözyaşımızı katsak… Sonra birbirimizin koluna girsek masalara çarpa çarpa çıksak oradan. Kolkola sahile yürüsek, yosun kokusunu bölüşsek, sabaha kadar öpüşsek… Neyse zeki mürenin de dediği gibi; ’’elbet birgün buluşacağız’’ ama o gün bugün değil.. En iyisi evin yolunu unutmadan buradan gitmek |