İrem Kokusuna Beş Kala
Düğümleniyor her hücrem,
Bilmediğim koca bir boşluk başucumda, Hiç görmediğim umutsuz bir karanlık, Sonu olmayan kâbuslar. -Sebep- Dudaklarım hissiyatını kaybederken, Gözlerimin renksizliği beliriyor, Şeffaflığıma yüz sürüyor satırlar, Kocaman hiçlik tadı kalıyor dimağımda. -Sonum- İp dolandı kaleme, Sonrası dipsiz bir kuyu, Bırakma ellerimi, Kim bilir saçlarım umudun da olabilir. -Ben ol- Düşme kirpiklerimden, Uyu hatta, Gözlerim düşünün yörüngesi olsun, Kapılarını sadece bana arala. -Geliyorum- Şimdi uzaktan el sallıyorum sana, Sen de gülümse uyuduğun yerde, Dört bir yanın zifiri olsa da gülümse! -Korkma- Üzülme sakın, Elerin hiç kopmayacak ellerimden, Sözümde duruyorum, Ve geliyorum cennetine, Hadi arala kapılarını. -Bekle- Ne de olsa Sen yokken,kamçılar cennetin bahçeleri beni. Melike TAŞ |