ÇEKİMgüneş denizlerimin gözlerini öperken ince uzun yollarla uzanırdı derin maviliğime rüzgarların türküsü söylenirdi dalgaların nefesinde martılar çığlıklarıyla yırtardı zamanı aşklar gökkuşağına sarılıp uyurdu şimdi zaman kendi içinde kayıp bir ülke düşler çarmıha gerilmiş neden şiirler hüzün yamalı be şair neden kısraklarımın salyasından özgürlük damlamıyor neden aşklar masallarda son buluyor anladım ki yazlar kış baharlar hep son olmuş şimdi ben damarları çatlamış bir güz yaprağı gibiyim çekiyor beni kendine toprağın kolları aşkta bir çekim değil mi be şair önce gözlerden başlayıp kalbe sonra göz yaşları ve toprağın kolları... 19/11/2007 DM |
Erman Ulusoy