YAŞAMAYA HASRET BIRAKTINYaşamaya hasret bıraktın Yollara bakmaktan yoruldu gözlerim hayatın anlamsız yanını yaşatın nice mutluluklar sevinçler varken neden acılar ey hayat yaşarken ölümün en acısını tattırdın nedense yaşamaya hasret bıraktın artık bedenim yorgun ruhum yorgun gözlerimde akan yaşlar kurudu desem inan bana hayata kırgın olduğum halde yinede yaşamaya çalıştım saçlarımda aklar alnımda çizgiler var şimdi gençliğim yalan ve ihanetlerin masum kurbanı oldu sevmek bu kadar mı acıydı hep inandım güvendim can dedim neden canımı aldın hayallerimi yıktın yaralı kalbim kan ağlıyor şimdi gel diyemem sana yıkılmış yorgun tüm duygularım kalbimde mevsim son bahar yapraklar dökülür şimdi ardından gözümde göz yaşı dökülür gibi her gün bu şehirde sana ağlıyorum hüzün yağmurları yağıyor yine bedenim sırılsıklam olmuş güneş bile aydınlatmıyor dünyamı hasret prangalarından pas tuttu kalbim ama yinede gel diyemedim sana harabe olmuş bir yaşantıdan yaraları kanan biriyim artık sevgiler baharlar benden uzak yalnızlık bir alın yazısı gibi peşimi bırakmıyor ey hayat yıktın beni mutluluğa hasret gidenlerin arkasında özlem bıraktın neydi be günahım sevmek mi inanmak mı söyle şimdi ne bu gözümdeki yaşlar ey yer gök duy sesimi neydi bu dünyadaki rol’um acılardan kahrolmak mı canım dediklerim bir bir yaraladı beni demek ki dost arkadaş bildiklerim hepsi bir yalanmış şimdi ne soranım kaldı nede elim dem tutanın Allah’ın huzurundan atılmış bir günahkardan farkım kalmadı gözlerimde yaş yerine şimdi kanlar akıyor umutlarını kaybetmiş ölümü bekleyen bir ihtiyar gibi kalbim yorgun elveda hayat elveda uzaktaki sevgili artık ben yokum zaten hiç olmadım ki yaşamadım ki ve son satırlarımla veda ediyorum sana ey hayat yaşamaya hasret bıraktın hasret elveda sana elveda yalan dünya elveda elveda yazan Ömer karagöz 19.10.2012 |