ELİN BU KADAR MI DARDAYDI...Sanki vebalıymışım gibi, Öyle apar topar, Neden kaçıp gittiniz benden yıllar... Hiç, Ardınıza bakmadan, Biraz olsun umut bırakmadan, Nasılda sıvışıverdiniz yanımdan... Oysa, Henüz tavlanmıştı toprağım.. Sevecektim gönlümce, Baharlara erecektim... Çoşkuyla, Çiçeklerim açacaktı, Meyveler verecektim, Derecektim onları özenle... Ansızın, Yazımı güzümü çaldınız benden Karakışların koynuna saldınız, Dalımı kolumu kırdınız... Daha, Köklerimi salacaktım, Filizler verecektim boy boy, Geriden seyrine dalacaktım gururla... Doyasıya, Güneşe bakacaktım, Islanacaktım yağmurlarda, Umudun koynunda uyuyakalacaktım... Bazen, Rüyalarımda yakalayacaktım mutluluğu, Gözlerim ileri bakacaktı belkide, Bu kadar yorulmayacaktım hayatın yollarında... Hatta, Sazımı çalacaktım büyük bir şevkle, Aşkımın şiirlerini dokurdum ilmek ilmek, Kimbilir ne güzel olurdu sevip sevilebilmek... Bir bahar günü, Kırlarda boylu boyunca uzanmak, Tüm çocuklar gibi oyunlar oynamak, Ana babanın dizinde az daha uzun konaklamak... Neyse, Her şey kısmetmiş, Kimin heybesinde ne var kimseler bilmezmiş, Sanmayın ki küskünüm, sadece yorgunum Hani... Elleri gördümde yüreğim burkuldu biraz, Kime ne ettimde,neye tamah sardım da Mahrum kaldım ben onca nimetten... Elin bu kadar mı dardaydı Rabbim hakikaten... ÇİMDİK 17.10.2012 |