Hep bakındım,gördüklerim iyi şeyler değildi.Sokaktaki dilenci,pisi pisine ölen çocuklar.Bir lokma uğruna yapılan soytarılıklar.....İyi şeyler yok mu? O kadar az ki.....

Arasam bulur muydum cevapları?
Bilemedim, gün harcanırken cüzdanımda
Nereye koyacaktım yüzündeki mutsuzluğu.
Kara talihli sabahlar armağandı sana
Konuşmanın sessizliği vardı her yanda.
Ne yana baksam para,tuzak yaşamlara....

Hep bana çıkar sonunda yolların
Anlamsız bakışların eşlik eder
Oha olup duran, konuşamayan ergenlere,
Kitabı yutarken boğazında kalan yetişkinlere..
Ne yana baksam cahalet,yazık bilgilere...

Kimi sakız yapmış ağzına
Kimi tükürüyor sevgisizliği.
Alem çizgimden çıkarken doydum sonlara
Kovada çöp düş kırıklıklarım
Ne yana baksam Mevlana’dan bozmalar

Göz bebeklerim cennet yeşilini saklar
Kirpiklerimse keskin ustura
Şahsiyetli dokunuşlar ister yüreğim
Güvenilir yarınlarda mutlu çocuklar
Dipsiz kuyularda gül dolu masumiyet.
Ne yana baksam mahzun bakışlar...

Bahçenin bakımsız gülü güldü bu gün bana
Hayret;dudağı kan kırmızı
İnsan gibi olmuştu tuhaflığı
Ya da bana öyle geldi.
Sarılırken bir sarmaşığa
Verecek bir şey aradı minnetle
Sıktı bütün kokularını üstüne.
Ne yana baksam kan,denizlerce...

Bendim o limandan kalkan gemi
Sığıntı sığlıklarda çakıl taşı
Denize bağışlanan deniz yıldızı..
Halim hala darmadağın,ufuklarım sisli
Gözlerim yandı bir mendil alevinde;gizli
Ne yana baksam yolcu,ve onun sallanan eli