BURUK BİR TEBESSÜMDÜR ÇOCUKLUĞUMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir blog sitesinde blog arkadaşlarımdan biri çocukluğunu anlatıyordu. Çok güzel imrenilesi çocukluk hatıralarını nakletmişti. Hüzünlendim ve ben de ona kendi çocukluk hikayemi şiir olarak yazdım. Yeni katıldığım bu sitede şiir hikayelerini görünce ilk olarak bu şiirimi paylaşmak geldi içimden.
Ben çocukluğumu Issız bir dağ başına gömdüm Sessiz, törensiz Sade bir unutma vaadi Bir akşamüstü son kez gördüm Her güneşin batışında Tarifsiz hüzünler buldum Oturdum, Her karanlığın sabahına Tükenmez hayaller kurdum Nemli iklimlerin Taze mevsimlerinde Umuda yelkenler açtım, Mavi denizler büyüttüm Yalnızlığın bir köşesinde Yüreğime ilk cemrenin düştüğünde Yalancı baharlar arıyordum Farkedilmezliğin sevgisizliğinde Sevmek istiyordum Platonik’in olanca derinliğiyle Sevgi çıkmazlarda Ben büyümenin telaşındaydım Hayat geçerken Yaşamayı unuttuğumda Bilmem ki kaç yaşındaydım Kimseler bilmez çocukluğumu Farketmedi yıllar yokluğumu Oysa ben çocuktum Ve çocukluğumda yoktum 4 Ağustos 2011, Perşembe Ahmet KEKİLLİ |
Saygılarımla......