KİNİM VAR BENİMKİNİM VAR BENİM Fukara Mehmet’e şehit diyorlar Vatanı satana kinim var benim Besmeleyle yetim hakkı yiyorlar Fenerli hırsıza kinim var benim Vatanı sevmenin bedeli ağır Tıkanmış siyaset kulaklar sağır Kör kuyu misali Midas’ı çağır Görmeyen gözlere kinim var benim Ata’nın adından korkar oldular Geri kalmışlığı ondan bildiler Kendilerin İsa, Musa sandılar Karanlık yüzlere kinim var benim Tıkanmış siyaset canlar yanıyor Ağam, paşam diyen berat oluyor Ülkemin aydını damda kalıyor Aydın döneklere kinim var benim |
Şiir dedim ekin bildim
Gözlerinin ışığını…
Doğdum kendimi salladım
Cananla can beşiğini.
Şiir sevmek aslı oldu
Güldüm Hıra, Tanrı dağda
İbrahim sofrası doldu
Şiir aşım, gönül bağda.
Yüreğime damla damla
Şiirin düştüğü anı
Unutmam ilk sevdam gibi
Şah damarda akan kanı.
Seyhan, Ceyhan nehri doldu
Kirpiklerin vuruşunda…
Göz bebeğin şiir oldu
Boğulurum akışında.
Ben senden bir parça oldum
Gülsen soyum töreyecek
Galübeladan atiye
Ceddimden gen sürüyecek.
Dualarım şiir oldu
Ferhat, Kerem geldi dile
Bütün dünya rızkla doldu
Avuç açıp şükür ile.
---- 03.07.1970 - Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul