Kaybeden Ben Oldum...
Hakk divanı deyip sarılıp yazdım
Ne yazık yanılıp bilememişim. Bunca yıl gönlüme çok çukur kazdım Yine de her kini silememişim. Gideri kalmamış hakkaniyetin İnsanın taltıfı yalanmış meğer. Anlamı yitikmiş iyi niyetin Kötülük kılınmış en büyük değer. Üzgünüm olana hemde çok fazla Kırgınım kendime yanlış yapmışım. Hiç aram yok iken baharla yazla İklimi kış edip güzden sapmışım. Kapatıp bahtını ak yazgılara Kararttın diyorlar fuzuli yere. Eyvallah etseydim yan çizgilere Almazdım bu kadar yarayla bere. Ruhumu iblise klonlayarak Yaşamak gerekmiş anlamamışım. Yarını şimdiden planlayarak Cümleyi noktayla sonlamamışım. Tedavülü bitmiş geçmez akçeyim Mağlubum fenaya hak ettim bunu Tahrife uğramış bozuk Türkçe’yim Nasılsa okunmam! Deyiver şunu. Hülasa hataymış doğruluk dersi En büyük gerçeği yoğa saymışım. Doğamın gereği olsada tersi Sol şerit üstünde sağa kaymışım. Farkı şu, doğruyla yanlış olanın Birisi şah eder diğeriyse mat. Yasemen cebinde var mı kalanın? Kaybeden sen oldun budur hakikat. Yasemen Akyürek ANKARA HAZİRAN 2009 |
hayatta bütün canlıların sonu aynı hikaye
madem son hep aynı bunca kötülük niye
kendi hikayende kul ol gerisi çorap söküğü
yoksa şimdiden başla eyvah eyvah demeye