Otogar Hüznü
Evvelden beri kasvetli gelmiştir hep otogarlar
Oysa ki Ayrılanlar kadar kavuşanlarda vardır Sarılanlar arasında Eller havalanır gökyüzüne doğru Gözlerimde bir hüzün başlar Düşünmem hiç belki de gelene uzanıyor bu el diye Hep gidenlerin sureti düşer gözlerimin aynasına Sebebini bilmediğim bir hasret sağanağı başlar yüreğimde Yağmur bulutu yüklenir gözlerim Boğaz kırk boğum derler yaa Kırk tane düğüm atılır cümlelerime Konuşamam Yağmur bulutlarını dağıtamam gözlerimin Ne de yağdırabilirim doya doya Hep hüzünden ağlamaz ya insan Belki kavuşmanın gözyaşıdır yanaklara düşen Ama nedense Otogarlardaki gözyaşları hep ayrılık izi bırakmıştır gönlümde Sevinçtende olsa akıtamam Gözlerime hapsederim Hüzün yağmurlarını da Mutluluk damlalarını da İlk vedayı ne zaman yaşadı yüreğim Ya da En son ne zaman ağladım mutluluktan hatırlamıyorum Bildiğim bir şey varsa En kötü vedayı seninle yaşadık anne "Ben ölürsem çok ağlama" dediğimde Otogarlardaki ayrılık hüznünü gördüm gözlerinde İçime akıttım gözyaşlarımı Hala aynı anne Ağlayamıyorum vedalarda En son sevdiğimi uğurladım otogarda Yine ağlayamadım Hani derler ya Sevdiğini Allah’a emanet edersen Bir daha görmeden ölmezmişsin Yürek dolusu emanet ettim seni Yaradana Biliyorum bu eller vedaya uzanmadı Gözyaşlarımda hüzünden değil özlediğimden Annem gibi sevdim seni Ve ona ettiğim veda kadar dokundu yüreğime gidişin Avuçlarımda masum izleri duruyor sevdamın Gözlerimde sebepsiz gözyaşı Unutma Bu bir veda değil Sadece dua Allaha emanet ol yâr Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN) |
Ya da
En son ne zaman ağladım mutluluktan hatırlamıyorum
Bildiğim bir şey varsa
En kötü vedayı seninle yaşadık anne
"Ben ölürsem çok ağlama" dediğimde
Otogarlardaki ayrılık hüznünü gördüm gözlerinde
İçime akıttım gözyaşlarımı
Hala aynı anne
Ağlayamıyorum vedalarda
hüzün kokulu güzide satırlar.
alkışlanası bir eserdi.
kutlıyorum kelamı.
GÜLLER ŞAİRİ