HÜZÜN

Üzgünüm, karamsarım, yine efkâr bastı.
Buruk acılar kıskacındayım.
Kan çanağına döndü gözüm.
Hasret cehennemine düştüm.
Şefkat silinmiş yüreklerden.
Efil, efil esen rüzgârda,
Kapladı gönlümü hüzün!
Üzgünüm!

Söndü, gönül ışığım,
Bak geceye döndü, döndü gündüzüm.
Keder karanlıkları sardı, daraldı ruhum!
Boğazım düğüm düğüm,
Aratır oldu dünü,
Her sabah doğan günüm.
Üzgünüm!

Bir goncanın açılışı gülümseyişim.
Gözlerimde buruk bir sevinç!
Mutluluksa, kızgın çölde serap,
Benden uzak mı uzak!
İnan, hem de çok uzak.
Üzgünüm!

Ne tarafa baksam, kin öfke nefret,
Binmiş üst üste, kat kat!
Sökmüyor bir türlü, sökmüyor şafak.
Kalabalıklar,
Kalabalıklar içinde yalnızım.
Üzgünüm!

Göğsüme düştü başım,
Ölüm dalgaları arasında dolaştım,
Dolaştım sokak, sokak.
Gördüm ki, her adımda kurulmuş,
Haince tuzak!
Söyleyin dostlarım, çekinmeyin,
Söyleyin, bu ben miyim?
Üzgünüm!

ALİ GÖZÜTOK
26. 12. 2009