VAN'IN KEDİSİ GİBİYine Efkâr Tepesi ağlar orda bir güzel Yüzünü bana dönmüş, karşıda Kayadibi Mevsim hazana ermiş, yaprağı vurmuş gazel … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi. Sarmalanmış yeşile, olmuş dağın çiçeği Bezenmiş gecelerde sanki ateşböceği Dokunmuş al yüzüne sevdaların gerçeği … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi. Her soluk alışında dokunsaydı nefesi Gül darılır bülbüle eğer çıkmazsa sesi Derdime derman olur içten gelen busesi … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi. İşlemişim beynime gözlerdeki bakışı Kulağımda bir ninni Mansurat’ın akışı Tülbentlere gül olmuş sanki çember nakışı … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi. RABATLI uzaklara daldım da bakıyorum İçinde seni yazan kilimler dokuyorum Çoğaldı gözyaşlarım deryaya akıyorum … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi. 01.09.2012- Efkâr Tepesi Ertürk DEMİRCİ |
harika bir şiirdi.Engin yüreğinizi usta
kaleminizi kutluyor saygılar sunuyorum..