Hiçmişim
sevda otobüsünden yaka paça atıldım
mutluluk durağına varamadan o kadar uzak ki huzur caddesi elimden tutmadan birisi gidemezdim bu karanlık zamanda ben ömrümce yağmura yoldaş olmamıştım salladığı mendile ağladığım kadar bilirdim sevişirken yataktan itilmek gibiydi bakışları ekşimiş yemek gibiydim ve hiç bir köpek yemezdi beni derinleştikçe gönlümde ki sevda çukuru şişelerin dibinde aradım rahat uykuyu griden daha griydi odamda ki yalnızlık kayıp ruhların yaşadığı bir alemde bir silüettim sadece emdiğim sigara dumanının altında öyle sarsılmışım öyle kasılmışım gözyaşlarımla kirpiklerime asılmışım bir kör bıçakla yalan sevdaya kurban niyetine kesilmişim hiçmişim yine çok içmişim azaptar |
sevgimle