Günlerde Eylül...
zifiri karanlık gecesiydi
güneşin doğmasını beklerken bir yanım git diyordu bir yanım kal. gün soğuk ve yalınayak içimde ağrı gözlerim ıslak yokluğa giderken hayalim yürek boyun eğdi ölüme günlerde eylül. ansızın bir yıldız kaydı avcumda saklarken düşlerimi toprak tipi birde fırtına. yarım gidişler içimde tutuşur hasret boğar beni gölgem düşer toprağa. kalem yine hüzün yazıyor bir yanım düş bir yanım özlem içimde sanki hasret yarası özlem duyar dudaklarım güneş ne zaman doğacak zamana kaldı adım günlerde eylül özüm toprak içimde ölüp ölüp dirildi yalnızlığım... Hüseyin YANMAZ 20/09/2012 |