GÜN
SABAH OLUYOR
gün sonsuzluğa eriyor sanki hiç bitmeyecekmiş karanlık çökmeyecekmiş gibi sabahın o ilk saatleri aydınlık bir esaret kaplıyor evreni hüzün esareti mesken tutmuş sıra bekliyor gibi SONRA AKŞAM OLUYOR doğan güneşle sonsuzluğa eren gün sonsuzda kayboluyor akşamın ürkütücü karanlıklarına kapılıp gidiyor ve sonunda gün bitiyor... |