İNSAN’A GÜVEN OLMUYOR..

İnsanlar belli olmuyor,kırk yıllık ahbabın olsa,
Hele damarına bir bas !. Dinlemez hiç gönül-hatır…

Kimi,aldatmayı sever,karşısında herkim olsa;
Tanıdık,ya tanımadık..Hiç farketmez,hep aldatır…

Sahtekârın tekidir ya,çevreden dinleyen olsa,
Kendisini anlatırken sanırlar ki kutsal YATIR..

Almaya bayılır kimi,vermez, milyarları olsa,
Ekmediği yerden biçer;menfaatini yaratır..

Şakadan anlamaz kimi,azıcık takılan olsa,
Öyle ağır bi teper kiii!..Sanırsın AT ya da Katır !.

Kiminin,babadan kalık,üç-beş parça malı olsa,
Şişinir,hep aylak gezer; kaşınarak hatır-hatır !..

Kimi de pek gevezedir,acele bir işin olsa,
MERHABA ! dedin mi.?.Yandın !.Lâflarını çok uzatır…

Umursamaz kimisi de,dünya yıkılıyor olsa;
O’nunki sanki GÜLİSTAN (!) ,herzaman için şen-şatır…

Güven olmaz kimisine,biraz konuşmanız olsa,
Diliyle yaralar seni,dili sanki keskin satır !.

Kimi,arkadaştır gûya..küçük bir açığın olsa,
Açığını açık eder…Düşmanlarını aratır !..

Arkadaşının birine beş kuruş bir borcun olsa,
Kendi borcunu vermez de ;senden söker çatır-çatır !..

Ba’zıları unutkandır,kırk yıl ülfetiniz olsa,
Hele birazcık uzaklaş..Yazar mı ,gör,birtek satır ?.

Hayat bu ya..Kiminin de kâlbinden yarası olsa,
Korkudan hiçkimseleri sevmez,kâlbini kapatır…

Kimisi de benim gibi,eskiyi anacak olsa…
Adeta kahrından ölür;eski yarayı kanatır !…

Boşver,Cemsultan ! senin de birazıcık aklın olsa,
Ne arkadaş ne bir ahbab,seni bir tek gün ağlatır…

——-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-09.11.2007