CİNLER VE PERİLERLEYİM
sessiz bir gecedeyim
lambada bir ışık gözüm ise ışığa alışık korkuyorum kendimle değilim barışık çıtırtılar geliyor penceremden, biliyorum cinler ve perilerleyim ışıklar gidiyor dışarı atıyorum kendimi kapkaranlık bir gök ben ise yerdeyim kimsesiz bir de çaresiz, biliyorum cinler ve perilerleyim soğuk bir el tutuyor elimi götürüyor ışığa doğru ilerliyoruz ilerisi ışık ışığın altı bir ağaç ağaç altında bir tabut tabutun içinde ceset yanında yeni doğmuş bir bebek bakıyor bana ve göz gözeyim sırıtıyor kikirdiyerek içim içime sığmıyor aklımı yitireceğim biliyorum cinler ve perilerleyim okuyorum bildiğim sureleri birer birer aklımı yitireceğim ahh bir bilseler, kimseler bilmez lakin ben biliyorum cinler ve perilerleyim... m.evik |
Cok yaramaz bu cinler periler...
Dikkat etmek gerek.
😉