VİLMA'LAR ÖLMESİN
Şiir’in başlığına bakıp da
Onu bir küçük ya da genç kız sanmayın Vilma bir sokak köpeğiydi Bir yıl kadar önceleri konuk geldi Sonrada kendini sevdirdi kaldı Ortadan irice,Kuzguni siyahtı İpek kadar yumuşak tüyleri vardı Poposunun üstüne oturup Hep gözlerimin içine bakardı Bahçemde kulübe yapmış ..................Sahiplemnmiştim Ona çocuğum gibi bakardım Aslında ben bir hayvanseverdim Vilmanın bir kötü huyu vardı Kapı önlerindeki terlikleri çalardı Besbelli onu oyun sanardı Bu yüzden komşular ondan hazetmezdi Bu sabah erkenden uyandım İçimde bir sıkıntı vardı Vilma yoktu Bir tutam sevgi yerine Ona bir lokma et içinde zehir vermişlerdi O Kırılası eller,nasıl yemek yer Nasıl abdest alır,duaya nasıl kalkar Torunun başını nasıl okşar Besbelli Vilmalar onun için sadece bir it’ti-kelpti Davar’larını koruyorsa eğer Bir çanak yal yeterdi Başka türlü onun yaşama hakkı yoktu Çünkü o zehir sunan elin vijdanı kördü Böylesi bir ölümün ne menem şey olduğunu göremiyordu Haydi gel de ...............Vilma’lar için ağlama... |
Haydi gel de
...............Vilma’lar için ağlama...
Bir köpeğe nasıl kıyıp öldürdülerse onlarda aynı o şekilde ölsün dilerim...zehir verenler zehirlenir inşallah..daha bu gün bir konuşma dinledim...Pınar Kür diyordu ki .....ister insan ,ister hayvan isterse bir yaprak ,bir ağaç olsun ....hepsinin canı aynıdır...ne kadar doğru...amabu toplum çocuklarını karılarını öldürüyor ...bu insanlardan başka ne beklenir...elbette Allah görüyor....nasıl üzüldüm şimdi...içim yandı birden ...ben iki köpeğimleiç içe evimde onaltı yılı paylaştım ...hiç aklım alırmı bu vahşeti...duyarlı yüreğinize sağlık dostum...çok selamlar sevgiler gönülden....