KÜSME BANA AL GÜLÜM
Şu gönlümün edâlı goncasıydın sen gülüümm
Gülüverdin yüzüme, neş’elendi şu ömrüm. Sıyırdın kaftanını usulca üzerinden, Kızardı utancından gönlümdeki bülbülüm. Göz kırparak tattırdın sevenlere balını, Güzeller senden aldı yanağının alını. İffet senle utandı güllü gamzelerinden, İsmet senle ma’sûmdu o ipeksi teninden. Ayağını dikenin kanattı da bülbülün, Vazgeçmedi asla hiç edâlı albeninden. Sarı güller utandı allığının nârından, Ak güller hârelendi kızılının hârından. Güllerin efendisi özgende kıldı karar. Ona aşık olanlar tesellî sende arar. Kutsandı aşk meleği vecd ile sırlarından. Âşıklar senle doğdu aşkının baharından. Bir sevda ki adınla gökler inler âhından Kirpiğine yel deyse ölürdüler kahrından. Sana bende vuruldum, aldın beni de benden. Neden döndün yüzünü, çevirdin gül yüzümden. Şehitler sana müştâk, süzülürken demleri, Gayri bana neylesin ölümün elemleri . Gözü yumuk giderdim, şehitlerin ardından. Göçerim ben de gülüümm, sensizlik diyârından. All gülüm senin olsun, derme çatma şu ömrüm. Senin küskün duruşun, son mâtemim ölümüm. 05 09 2012 / Çarşamba Saat 16:30 Sevo Can Çiçek |
Senin küskün duruşun, son mâtemim ölümüm. " bir şiir bir gönülden bu kadar güzel doğar ancak yüreğine sağlık diyorum..selamlar...