BİR KENTiN KAPISI HAYDARPAŞA
İnsanların ayak uçlarında
Kuytu köşelerde dinledim hayatı. Kapı aralıklarından izledim Küçük kardeşimin nasıl da doğduğunu . İlk ve son oyuncağım olan bebeğimi yarıp, İçinde ne olduğunu merakla öğrendiğimde Bir daha olmadı bebeğim Başarılı karnemin mezarını kardeşimle birlikte kazdık. Kaçamak girdim komşulara yaratıclılığın sınırsızlığını Koyun süsürülerinin arasında yalnız dolaşırken öğredim. Ağaç tepelerinden inmedim 14 ünde 15 inde babam öldü. 16 sında kara trenle memleketimden ayrılıp Haydarpaşa tren garının kapı aralığından Bilinmeyen, kalabalık bir kentin kapısına düştüm |
Hepimizin ne yaramazlıkları olurdu.
Düşe kalka büyümüştük...
Ana-baba kuzusu olmamıştık...
Şimdiki çocuklar gibi
Ah o Haydarpaşa...
Hep gurbetlerle anılır adı.
Güzel şiiriniz beni de çocukluğuma götürdü.
Kutluyorum Keziban Hanım.