Aşk baharım
Gönül dalında kiraz
Söylendikçe açılır dudak
O çekerinle gelir bana
ilkbaharım olur dur durak

Sevda yaylam
Aşk diken
Can evi yara iken
Gönül hoşnudum

Dur durak bilmez
Kavga yaralarım

Nedenim olursun
Aşk basmalarına
Kıyametim olursun
Mahşer sızlamalarıma

Bu yayla başka
Bu yayla davetkar aşka
Çözülmezim, gün dolarım
O bende değil kösnüme
Serbest çağrışım
Vefa der, yar der, sorumluluk der, kurum der
Çeken zülfüyle bağlam
Müsemmayı anılma
Anlamıyla sağlam

Göze alınırım
Bir can der çıkar ortaya
Dize dize korken rotaya
Uğruna olunurum

Neyi seçmişsen
İllaki öyle değilden geçmişsen
Verevine uğramadım ben
Can dümenim
Yan dümenim
Ser çarkım
Ev barkım

Doğada
Tek eşlilik yok diyorlar
Namı büyük naklı kürükçe
İyi de
Mühendis te yok, ferrari de
Vehbi’nin olsa kerrari de

Tüzellik ve özel
Kılınırsa
Kollektif gereklerine güzel
Sosyal olanıysa düz el
Sevinmek devinmek
Bağıntıyla yaş, eyleme baş
Doğada yok ama
Toplumsa devinmek
Nar bağrım, ter bağrım
Üst olanı alt olana
Buz gibi soğumağa tercihle çağrım
Devinimce
Toplum olmayı duymakta ağırım

Vazoda çiçeğim
Kırık kalplerin onucusu
Belki göz süzmelerimle,
Güzele bakmalarımın değil ama
Vefakar aşkımın sonuncusu

27.08.2012


Yaş: toplumsa bağıntısıyla sürer ve kılınır ömür
Kerrari; (kerrake)
Kurum: çalım kurum yapmak; yani kendini büyük ve önemli gösterme davranışı. Toplumsa işlevle, ilişkilersen olur hukuku bir kurum olmak.